جستجو در:
دوره 22، شماره 2 - ( 1397 )
جلد 22 شماره 2 صفحات 30-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
asghary aghmashhadi F, abhary H, taghipoor darzi naghibi M, taghipoor darzi naghibi M. The Impact of Usage and Practice in Determining Sellers Obligations in Convention on Contracts for The International Sale of Goods Approved in 1980 with Comparative Study in Iranian law. CLR 2018; 22 (2) :1-30
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-13229-fa.html
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-13229-fa.html
اصغری آقمشهدی فخرالدین، ابهری حمید، تقی پور درزی نقیبی محمد حسین، تقی پوردرزی نقیبی محدثه. تأثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا مصوب 1980 با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1397; 22 (2) :1-30
1- استاد گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
2- دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
3- دکترای حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
4- کارشناس ارشد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
2- دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
3- دکترای حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
4- کارشناس ارشد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
چکیده: (9564 مشاهده)
عقد بیع به عنوان یکی از مهمترین عقود معوض، هر یک از طرفین را ملزم به انجام تعهداتی در برابر طرف دیگر مینماید. در کنوانسیون وین، بایع ملزم به انجام تعهداتی در برابر خریدار می باشد. سؤال این است که آیا عرف در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا مؤثر است؟ طرفین قرارداد، الزامی به پیشبینی و ذکر تمام جزئیات عقد ندارند، بلکه کافی است که راجع به ارکان و موضوع اصلی قرارداد به توافق دست یابند و این عرف و مقررات تکمیلی است که به تعیین سایر جزئیات و آثار قراردادی (تعیین حقوق وتعهدات متعاقدین وحدود آن) می پردازد. ماده 220 و 225 قانون مدنی نیز مهمترین مؤید این مدعا است. عرف در کنوانسیون وین نیز نقش مؤثری دارد؛ زیرا در کنوانسیون، متعاقدین علاوه بر اینکه ملتزم به هر گونه عرف مورد توافق و رویه معمول به میان خود هستند، فرض بر این است که به عرفی که نسبت به آن آگاه بودهاند ویا میبایست آگاه بوده باشند و آن عرف در تجارت بینالملل به نحو وسیع و گستردهای شناخته شده است و طرفین قراردادهای مشابه در آن نوع تجارت خاص به طور منظم آن را رعایت مینمایند، به نحو ضمنی بر قرارداد خود حاکم ساختهاند. در این پژوهش به بیان تأثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا خواهیم پرداخت. از استقرا در مقررات کنوانسیون، به این نتیجه کلی و شاخص دست مییابیم که در فرض عدم وجود توافق مبنی بر تعیین تعهدات بایع، با توجه به ماده 9 کنوانسیون، بدون تردید عرف ورویه معمول به میان متعاقدین، تعیین کننده تعهدات بایع خواهند بود. بنابراین در صورت عدم وجود توافق متعاقدین مبنی بر التزام به عرف خاصی ونیز فقدان رویه معمول به میان آنها راجع به تعهدات بایع، چنانچه شرایط عرف مورد اشاره در بند 2 ماده 9 کنوانسیون وجود داشته باشد، بایع ملتزم به رعایت آن خواهد بود. درنهایت درصورت عدم وجود عرف تعیین کننده بایع بر اساس مقررات تکمیلی کنوانسیون ملزم به انجام تعهدات خود است. مشابه همین وضعیت درحقوق ایران نیز وجود دارد.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
قانون
دریافت: 1396/4/9 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/5/24
دریافت: 1396/4/9 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/5/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |