دوره 19، شماره 2 - ( 1394 )                   جلد 19 شماره 2 صفحات 118-97 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sadeghi1 M, Omid2 Z. Intellectual Property Law of Webcasting Organizations and Comparing It with Iranian Law. CLR 2015; 19 (2) :97-118
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-5586-fa.html
صادقی* محمود، امید زهرا. حقوق سازمان‌های پخش اینترنتی در کنوانسیون‌های بین‌المللی و مقایسه آن با قوانین ایران. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1394; 19 (2) :97-118

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-5586-fa.html


1- 1. دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- 2. کارشناس ارشد حقوق مالکیت فکری، دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (8389 مشاهده)
  چکیده حقوق مالکیت فکری سازمان‌های پخش رادیو تلویزیونی از مباحثی است که از 1961 میلادی با تدوین کنوانسیون بین‌المللی حمایت از حقوق اجراکنندگان، تهیه‌کنندگان آوانگاشت‌ها و سازمان‌های پخش رادیو تلویزیونی، مورد توجه حقوقدانان فعال در زمینه حقوق مرتبط بوده است. کنوانسیون رم این سازمان‌ها را از حق پخش مجدد، ضبط، بازتولید آثار پخش شده و مخابره با عموم این آثار بهره‌مند می‌‌‌سازد؛ لکن متأسفانه این کنوانسیون هیچ‌گاه مورد بازبینی قرار نگرفته و از همین رو با پیشرفت‌های فناوری جدید هماهنگ است که یکی از این پیشرفت‌ها، پخش اینترنتی برنامه‌ها است. این مقاله در مقام بررسی این‌‌گونه از ارسال داده‌ها هست تا مشخص گردد که آیا این نوع از داده‌پراکنی نیز می‌‌‌تواند مورد حمایت قانونگذار قرار گیرد یا خیر؟ و در صورت قانونگذاری در این زمینه، حقوق مناسب برای حمایت از این نوع داده‌پراکنی چیست؟ نقض این حقوق چگونه صورت می‌‌‌گیرد؟ و استثنائات مورد تأیید در این حیطه کدامند؟
متن کامل [PDF 270 kb]   (3942 دریافت)    

دریافت: 1393/2/3 | پذیرش: 1394/6/29 | انتشار: 1394/6/31

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.