انعقاد قراردادهای طولانی‌مدت مستلزم انعطاف‌‌پذیری آن‌ها در مقابل حوادث و وقایع متغیر آتی است. طرفین قراردادهای سرمایه‌گذاری به دلیل خصیصه طولانی‌مدت بودن آن­ها ناگزیر به تعدیل روابطشان در طول حیات قرارداد هستند. یکی از سازوکارهای تعدیل و بازبینی قراردادهای سرمایه­گذاری، مذاکره ­مجدد است که از طریق درج شرط آن می­توان امکان سازگار کردن قرارداد با شرایط و اوضاع و احوال جدید را فراهم کرد. از جمله بحث­های جدی مذاکره ­مجدد، فرایند و جنبه شکلی آن است. اصولاً این شروط در بردارنده حوادثی است که در صورت بروز سبب آغاز فرایند مذاکره می‌شوند. به موجب شروط مذکور طرفین قرارداد متعهد به مذاکره با حسن‌نیت براساس شرایط مقرر شده هستند؛ اما شروط مذاکره مجدد آن­ها را ملزم به حصول توافق نمی­کنند. از این رو، پیش­بینی مداخله شخص ثالث در صورت ناکامی مذاکرات می­تواند انعطاف­پذیری قرارداد را تقویت کند. 

واژه‌های کلیدی: قراردادهای سرمایه‌گذاری، شرط مذاکره مجدد، فرایند مذاکره مجدد، حسن‌نیت

متن کامل [PDF 488 kb]   (4431 دریافت)