دوره 22، شماره 3 - ( 1397 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 136-105 |
برگشت به فهرست نسخه ها
الناز نساری1 
، قاسم زمانی 2
، قاسم زمانی 2
1- دانشجوی دکترای حقوق بین الملل عمومی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2- دانشیارحقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران ، drghzamani@gmail.com
2- دانشیارحقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران ، drghzamani@gmail.com
چکیده: (8552 مشاهده)
حمایت از سرمایهگذاری خارجی و حفاظت از محیط زیست دولت میزبان دو منفعت متعارض به نظر میرسند. از یک سو، سلب مالکیت بعنوان موضوعی حائز اهمیت در حقوق سرمایه گذاری خارجی، در معاهدات سرمایهگذای و نیز رویه داوری مورد توجه قرار گرفته است، و از سوی دیگر، دول میزبان با اعمال حاکمیت و با ادعای صیانت از محیط زیست و منابع طبیعی اقدام به سلب مالکیت از سرمایه گذار خارجی می کنند. در بررسی تعارض حقوق سرمایه گذاری خارجی و حقوق بین الملل محیط زیست، در برخی معاهدات، اسناد و آرا بین المللی به اولویت حفاظت از محیط زیست اشاره شده است. لیکن رویه داوری دعاوی مرتبط با سرمایه گذاری خارجی رویکرد قابل تاملی در این خصوص دارد. دیوان های داوری ادعای دولت میزبان مبنی بر وجود خطرات زیست محیطی را مورد بررسی قرار داده اند و در صورت تحقق سایر شرایط، این ادعا را موجبی برای مشروعیت سلب مالکیت ارزیابی کرده اند و از آنجاکه پرداخت غرامت از آثار سلب مالکیت مشروع است ، به لزوم پرداخت غرامت رای داده اند. در مواردی که مستند به رویه بین المللی یا یافته های دیوان، وقوع خطرات زیست محیطی جدی و مبتنی بر یافته های علمی تشخیص داده شود، دیوان اقدام دولت میزبان را قانونی ارزیابی کرده و پرداخت خسارت منتفی شده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
قانون
دریافت: 1396/7/6 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
دریافت: 1396/7/6 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |