دوره 22، شماره 3 - ( 1397 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 26-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیارحقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، khalilahmadi65@gmail.com
چکیده: (9466 مشاهده)
دعوای‌جلب شخص ثالث یکی از مصادیق دعاوی طاری است که طرفین دعوا به موجب آن می‌توانند، علیه شخص ثالث اقامه دعوا کنند. هر چند قانونگذار ایران در مواد قانونی مربوط به این دعوا، شرایط اقامه دعوای مذکور را ذکر نکرده، ولی با توجه به ماده 17 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی، باید دعوای‌جلب با دعوای اصلی «مرتبط» یا «هم‌منشا» باشد تا دادگاه بتواند به آن‌ها یکجا رسیدگی نماید. نتیجه «مرتبط یا هم‌منشا بودن» دعوای‌جلب با دعوای اصلی این است که خواسته دعوای‌جلب می‌تواند متفاوت از خواسته دعوای اصلی باشد. در قواعد آیین‌دادرسی‌مدنی فدرال آمریکا سازوکارهای قانونی متفاوتی برای توام نمودن دعاوی پیشبینی نموده که سه مورد آن‌ها به نحوی شبیه مقررات جلب ثالث در حقوق ایران است که عبارتند از: الحاق (قواعد 19 و 20)، جلب ثالث (قاعده 14)، دعوای موازی (قاعده 13). مبنای مطالعه حقوق ایران است، هرچند که بررسی تطبیقی با قواعد آیین‌دادرسی فدرال آمریکا نیز انجام خواهد شد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
قانون
دریافت: 1396/10/2 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
دریافت: 1396/10/2 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |