دوره 24، شماره 1 - ( 1399 )
جلد 24 شماره 1 صفحات 30-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
قاسم زمانی 
1، وحید بذّار2
1، وحید بذّار2
1- دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، drghzamani@gmail.com
2- دانش‌آموخته دکتری، حقوق بین‌الملل عمومی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2- دانش‌آموخته دکتری، حقوق بین‌الملل عمومی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده: (3589 مشاهده)
بر اساس دکترین «دست های پاک»، زیان دیده‌ای که به منظور جبران خسارت به دادگاه بین المللی مراجعه می کند باید پاک دست باشد. «پاکدستی مدعی» شباهت های متعددی با «مشارکت زیان دیده در خسارت» دارد که بر اساس آن، نقش زیان دیده در بروز خسارت به هنگام تعیین غرامت مورد توجه قرار می گیرد. فارغ از شباهت هایی که به لحاظ منشأ و مبنای وجودی آن ها قابل تصور است، هر دوی آنها به عنوان ادعاهایی از سوی خوانده نسبت به اقدامات ارتکابی خواهان مطرح می گردند و در مواردی که شخص دیگری غیر از زیان دیدۀ اصلی در جایگاه خواهان حاضر است نیز قابلیت اعمال دارند. تمایزهای میان آن ها نیز به طور مشخص در مرحلۀ اثرگذاری می باشد. بدین ترتیب که عدم پاکدستی مدعی می تواند در مرحلۀ رسیدگی صلاحیتی، موجب عدم قابلیت استماع دعوا شود، در حالی که «مشارکت زیان دیده در خسارت» به عنوان عاملی تأثیرگذار بر جبران خسارت در مرحلۀ رسیدگی ماهیتی قلمداد می شود. همچنین،- برخلاف دکترین «دست های پاک»- «مشارکت زیان دیده در خسارت» می تواند با اثرگذاری جزیی تنها سبب کاهش میزان غرامت گردد و بیاحتیاطی و بیمبالاتی خواهان را نیز شامل گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |