دوره 18، شماره 2 - ( 1393 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 23-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- 1. استادیار دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه قم، قم، ایران
2- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده: (21128 مشاهده)
یکی از موضوعات مطرح در عقد بیع، ضمانت‌اجرای عدم پرداخت ثمن است، بدین معنا که اگر خریدار در موعد مقرر، ثمن را پرداخت نکند، آیا فروشنده می‌تواند ابتدائاً عقد را فسخ کند؟ ماده 395 قانون مدنی در این راستا به بایع اختیار داده که یا الزام مشتری به تأدیه ثمن را بخواهد یا عقد را فسخ کند؛ اما مشهور با توجه به ظاهر ماده حق فسخ بایع را منحصر در خیار تأخیر ثمن دانسته‌اند که مختص ثمن حال است و معتقدند در صورت مؤجل بودن ثمن، بایع تنها حق الزام خریدار به تأدیه ثمن را خواهد داشت. این نظریه نه‌تنها باعث بروز مشکلات و بی‌عدالتی می‌شود، بلکه با حقوق کشورهای توسعه‌یافته و تجارت بین‌الملل نیز هماهنگ نبوده، نمی‌توان توجیه محکمی برای آن در قانون مدنی یافت. نظر نویسندگان این مقاله برخلاف نظر مشهور بر وجود حق فسخ در کنار حق الزام به اجرا برای فروشنده در فرض تأخیر مشتری در تأدیه ثمن است، اعم از این‌که ثمن حال باشد یا مؤجل.
.
دریافت: 1392/12/25 | پذیرش: 1393/6/31 | انتشار: 1393/6/31
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |