دوره 24، شماره 4 - ( 1399 )
جلد 24 شماره 4 صفحات 24-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، Shahbazinia@modares.ac.ir
3- استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، Shahbazinia@modares.ac.ir
3- استادیار، گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (4787 مشاهده)
در دنیای کنونی، ارجاع دعاوی به داوری به‌عنوان یکی از شیوه‌های حل و فصل اختلاف، ضرورتی انکار‌ناپذیر است. با توجه به برخی خلاءها در نظام حقوقی ایران به نظر می‌رسد، تقویت این نهاد به پشتیبانی ابزارهای حقوقی دیگری نیاز دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها اصل حسن‌نیت است. از آن‌جا که در حال حاضر معیار مشخصی برای رفتار توأم با حسن‌نیت در قوانین داوری کشورمان ارائه نشده است. این مقاله با تدقیق در اصول دادرسی عادلانه، معیارها و عواملی مانند «پاکدستی، خودداری از رفتار متناقض، ارائه به موقع اسناد و پرهیز از کتمان ادله» را به عنوان استانداردهای سنجش رفتار طرفین در مقام تعهد به حسن‌نیت و استمرار آن در طول جریان داوری، معرفی می‌نماید. حسن‌نیت آیینی ناظر به اجرای صحیح اصول حاکم بر آیین داوری است بنابراین داور و طرفین را به سمت اثربخشی داوری سوق می‌دهد. دراین نوشتار با بررسی قوانین مرتبط با داوری در حقوق انگلیس و ایران و رویه‌های قضایی، این استانداردها را با استفاده از روش توصیفی_ تحلیلی بررسی نموده و به تعهدات طرفین داوری از این حیث و رویکرد نظام حقوقی انگلیس و ایران پرداخته شده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
حقوق تطبیقی
دریافت: 1399/5/22 | پذیرش: 1399/12/8 | انتشار: 1399/12/20
دریافت: 1399/5/22 | پذیرش: 1399/12/8 | انتشار: 1399/12/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |