دوره 27، شماره 4 - ( 1402 )
جلد 27 شماره 4 صفحات 137-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم‌شناسی، گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران ، khalil.shojaei@yahoo.com
2- استاد دانشگاه، گروه حقوق بشر در امور کیفری، عدالت کیفری/ترمیمی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
3- دانشیار گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق،دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2- استاد دانشگاه، گروه حقوق بشر در امور کیفری، عدالت کیفری/ترمیمی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
3- دانشیار گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق،دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده: (427 مشاهده)
امروزه سیاست کیفری قهرآمیز و مجازات‌های سخت و ارعابی، با ارفاق، تعدیل و انعطاف جایگزین شده‌اند. شاید علت حذف مجازات اعدام (به‌عنوان فرزند نامشروع حکومت‌های سلطنتی) و روی‌آوردن به مجازات سالب آزادی (حبس) را بتوان، نتیجه برآورده نشدن اهداف کیفر‌ها، فایده‌مندی و بازپروری بزهکار دانست. در بدو امر جایگزینی حبس با کیفر‌های شدید بدنی، بسیار امیدوار‌کننده بود؛ اما استفاده نامطلوب از مجازات سالب آزادی، این امیدواری را به یأس تبدیل کرد. مطابق تحقیقات اداره سیاست کیفری و عدالت تا دسامبر 2021، قریب به 11.5 (یازده و نیم) میلیون نفر در سرتاسر جهان در زندان به سر می‌برند! از این‌رو، سیاست‌گذاران عدالت کیفری درصدد آن برآمدند تا راهبردها/سیاست‌هایی جهت کاهش جمعیت کیفری زندان ارائه نمایند. این امر موجب پیدایش راهبردهای نوینی در جوامع از جمله قانون گام اول آمریکا گردید. مقاله‌ی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی درصدد واکاوی راهبردهای قانون موصوف و امکان‌سنجی کاربست آن در نظام حقوقی ایران برآمده است. نتایج تحقیق نشان داد که برخی راهبردهای این قانون از قبیل «سیستم ارزیابی خطر، بازپروری زندانیان، استفاده از تسهیلات بیشتر برای زندانیان، تبدیل وضعیت و سپری کردن دوران محکومیت خارج از زندان» متناسب با سیاستهای فعلی ایران می‌باشد و به کاربستن آن‌ها راهبرد مؤثری در کاهش جمعیت کیفری زندان تلقی می‌شوند.
نوع مقاله: پژوهشی کیفی |
موضوع مقاله:
حقوق تطبیقی
دریافت: 1402/2/31 | پذیرش: 1402/10/11 | انتشار: 1402/12/2
دریافت: 1402/2/31 | پذیرش: 1402/10/11 | انتشار: 1402/12/2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |