دوره 18، شماره 2 - ( 1393 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 48-23 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- 1. دانشیار گروه حقوق دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- 2. کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه غیردولتی- غیرانتفاعی اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
2- 2. کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه غیردولتی- غیرانتفاعی اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
چکیده: (10385 مشاهده)
یکی از بنیادی‌ترین معیارهای محاکمه عادلانه حق برخورداری از دادرسی توسط محکمه‌ای مستقل و بی‌طرف است. در نظام حقوقی دنیای معاصر، این اصل یک اصل کلی حقوق به شمار می‌رود که اغلب اسناد بینالمللی و منطقه‌ای حقوق بشر بر احترام به آن تأکید فراوان دارند. بدین جهت اصل موصوف در تمام نظام‌های حقوقی جهان از جایگاه رفعیی برخوردار است. برای تعمیم اصل استقلال و بی‌طرفی قضایی که زیر بنای حق «محاکمه عادلانه» به شمار می‌رود، نسبت به دادرسان و دادرسی‌های دیوان بینالمللی کیفری دلایل کافی وجود دارد. اساسنامه رم، سند مؤسس دیوان بینالمللی کیفری و دیگر قوانین و مقررات مرتبط با آن نیز در بر دارنده قواعدی برای تأمین و تضمین این اصل ارزشمند است. علیرغم این واقعیت، به منظور دستیابی کامل به این هدف، اساسنامه در برخی از زمینه‌ها نیازمند اصلاح و بازنگری است. این مقاله ضمن بررسی برخی موضوعات مربوط به استقلال دیوان بینالمللی کیفری و قضات آن، سعی در مطالعه و شناسایی زمینه‌های تضعیف‌‌کننده این اصل دارد.
دریافت: 1392/11/28 | پذیرش: 1393/6/31 | انتشار: 1393/6/31
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |