چکیده این تحقیق در تلاش است تا ساختار مالکیت بانک‌ها و محدودیت های تملک سهام آن‌ها را در ایران همراه با مطالعه تطبیقی در کشورهای توسعه‌یافته نظیر آمریکا و استرالیا از یک سو و کشورهای در حال توسعه و آمریکای لاتین نظیر شیلی از سوی دیگر مورد بررسی قرار دهد. در این تحقیق اثبات شده است که ساختار شرکت‌ها چه به صورت سهامی عام و چه به صورت سهامی خاص تأثیری در میزان کارامدی آن‌ها ندارد، بلکه تمرکز یا پراکندگی مالکیت با کارامدی همبستگی دارد. همچنین اثبات شده است که برعکس کشورهای توسعه‌یافته، در کشورهای در حال توسعه، حضور بانک‌های خارجی نقش مؤثری در رونق اقتصادی این کشورها دارد و بانک‌های خارجی به دلیل این‌که با خود تخصص و تکنولوژی به همراه می‌‌آورند، باعث کارایی بانک‌های داخلی می‌‌گردند. از آن‌جا که ایران نیز کشوری است که با توجه به ویژگی‌‌های مختص به خود در شمار کشورهای توسعه نیافته به شمار می‌‌آید، انتظار می‌‌رود که عملکرد بخش بانکی در ایران نیز مانند سایر کشورهای در حال توسعه باشد و بتواند از تجارب و یافته‌های سایر کشورها استفاده کند.

واژه‌های کلیدی: بانک‌های خارجی، تمرکز مالکیت، ساختار مالکیت، کارامدی، کشورهای توسعه‌یافته، کشورهای در حال توسعه، محدودیت

متن کامل [PDF 192 kb]   (2778 دریافت)