دوره 4، شماره 1 - ( 1379 )                   جلد 4 شماره 1 صفحات 61-39 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.22516751.1379.4.1.1.9

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Issaee Tafreshi M. The Concept and Scope of Article 220 of the Commercial Code of Iran, 1311 (1932). CLR 2000; 4 (1) :39-61
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-11995-fa.html
عیسی تفرشی محمد. مفهوم و قلمرو ماده 220 قانون تجارت 1311. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1379; 4 (1) :39-61

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-11995-fa.html

مفهوم و قلمرو ماده 220 قانون تجارت 1311
محمد عیسی تفرشی
استادیار گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (13055 مشاهده)
محمد عیسی تفرشی استادیار گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس در این مقاله تلاش شده است تا مفهوم و قلمرو ماده 220 قانون تجارت 1311 با توجه به بررسی و تحلیل پیشینه تاریخی آن و نظر حقوقدانها تجزیه و تحلیل و مشخص شود. این تحقیق نشان می دهد که منظور از واژه "شرکت ایرانی" مندرج در ماده 220 ق.ت.، فقط شرکتهای تجاری احصا شده در قانون تجارت است که همگی شخصیت حقوقی و استقلال مالی و اداری دارند. اطلاق و عمومیت واژه مذکور فقط در قلمرو حقوق تجارت قابل تفسیر است و شامل شرکت مدنی – اعم از اینکه به امور تجاری یا امور غیر تجاری اشتغال داشته باشد – که شرکا در تشکیل آن قصد تجزیه دارایی خود، استفاده از عنصر شخصیت حقوقی و ایجاد شخص حقوقی ندارند، نمی شود. به بیان دیگر، مطلق شرکت مدنی تابع اصول و مقررات حقوق مدنی است. بعلاوه مضاربه، شرکتهای عملی و شرکتهای تجاری ثبت نشده مشمول ماده 220 ق.ت. نیستند. تفسیری که از ماده 220 ق.ت. در این مقاله ارائه شده است با اصل چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و نظام حقوق کنونی (پذیرش مشارکت مدنی در نظام بانکداری کشور طبق مقررات قانون مدنی و عدم پذیرش شخصیت حقوقی برای مطلق شرکت مدنی در قانون مالیاتهای مستقیم 1366) سازگار است.
واژه‌های کلیدی: شرکت تضامنی، شرکت مدنی، شرکت ایرانی، شرکت تجاری، مسئولیت تضاومنی، مسئولیت نسبی
متن کامل [PDF 6661 kb]   (5103 دریافت)    

دریافت: 1391/2/8 | پذیرش: 1391/2/8 | انتشار: 1391/2/8
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.