1- دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه قم، قم، ایران
2- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده: (10054 مشاهده)
برای تحقق اراده انشایی ایقاع، ابتدا لازم است ایقاعکننده با طی مراحلی در ذهن و ضمیر خود، اراده باطنی بر آن را محقق سازد. علیرغم عقیده برخی حقوقدانان بر کفایت اراده باطنی به جهت یکجانبه بودن عمل حقوقی ایقاع و عدم دخالت اراده دیگری، به نظر میرسد از آنجا که ایقاع به هر حال با حقوق دیگری ارتباط مییابد و نیز به منظور تضمین اجرای تعهدات برآمده از ایقاع و مهمتر آن که این اراده باطنی در عالم حقوق اثر داشته باشد، لازم است ایقاعکننده آن را ابراز کند. از این رو ابراز، شرط تأثیر اراده باطنی و شرط تحقق ایقاع خواهد بود. در فرایند تحقق اراده انشایی، به منظور ورود اراده باطنی به عالم خارج، ناگزیر از استفاده از وسایل خارجی با عنوان روشهای ابراز اراده هستیم. این روشها به طور سنتی، لفظ و فعل و به طور نوین، روشهای الکترونیکی هستند. از آنجا که استفاده از اشاره، معاطات، ترک فعل خاص و سکوت در ابراز ایقاع مشکوک به نظر میرسد، امکان به کارگیری آنها نیز بررسی میگردد. به هر ترتیب، این روشها در صورتی که به نحو صریح یا ضمنی بر اراده باطنی دلالت کنند، واجد اثر خواهند بود و به عبارت دیگر، اراده ظاهری ایقاعکننده باید با اراده باطنی وی مطابقت کند. در این میان، گفتار یا نوشتار صریح به دلالت مطابقی، لفظ غیرصریح به دلالت تضمنی و التزامی، و فعل ایقاعکننده به دلالت التزامی مبیّن و کاشف از اراده ایقاعکننده و معبر آن است.
دریافت: 1394/2/20 | پذیرش: 1394/12/11 | انتشار: 1394/12/28