استادیار و عضو هیأت علمی گروه حقوق خصوصی، دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده: (10703 مشاهده)
براساس قواعد کامنلای انگلستان، برای اینکه تعهد شخص لازمالاجرا باشد، طرف مقابل یا باید عوض فراهم کند یا اینکه قرارداد با تشریفات خاصی منعقد شود. سختگیری و انعطافناپذیری نظریه عوض موجب شد که دادگاهها درصدد یافتن معیارهای دیگری برای لازمالاجرا بودن تعهدات برآیند که بتواند نقایص و اشکالات نظریه عوض را جبران کند یا حتی جایگزین آن باشد. مهمترین این گونه معیارها در انگلستان، نظریه استاپل ناشی از وعده است که بر اساس آن، اگر شخص وعدهای دهد که طرف دیگر بر آن اعتماد و براساس آن عمل کند، وعدهدهنده نمیتواند از وعده خود عدول کند؛ هرچند در مقابل این وعده عوضی دریافت نکرده باشد. این مقاله درصدد بررسی نظریه استاپل ناشی از وعده و معرفی نهادهای فقهی و حقوقی قابل مقایسه با آن است. در فقه و حقوق ایران نمیتوان معادل دقیقی برای این نظریه یافت. با این حال به نظر میرسد میتوان آن را با شرط ابتدایی و اسقاط حق مقایسه کرد.
دریافت: 1393/3/3 | پذیرش: 1394/9/25 | انتشار: 1394/10/3