جستجو در:
پیش انتشار بهار 1404
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهدی رحمتی فر1 
، ربیعا اسکینی 2، مجید غمامی3
، ربیعا اسکینی 2، مجید غمامی3
1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2- استاد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه مفید، قم، ایران ،rabiaeskini1@gmail.com
3- دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق وعلوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- استاد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه مفید، قم، ایران ،
3- دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق وعلوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (25 مشاهده)
عوامل متعددی در تحقق تعارض صلاحیت رسیدگی قضایی و داوری نقش دارند. در پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل مذکور، به مطالعه تطبیقی رویکرد نظام‌های حقوقی انگلستان و ایران با روش تحلیلی - توصیفی پرداخته شده است. با بررسی‌های صورت گرفته می‌توان گفت شرط یا توافق‌نامه داوری، موافقت‌‌نامه ADR، شروط یک و چند‌طرفه، ترفندهای به کار گرفته شده توسط اصحاب دعوی در دادرسی، نظم عمومی و اعتبار امر مختوم، مهم‌ترین عوامل مؤثر در تعارض صلاحیت هستند که می‌توانند در روند داوری و دادرسی اخلال عمده ایجاد نمایند. در نظام حقوقی انگلیس با بررسی رویه قضایی و مقررات قانونی موجود، این نتیجه حاصل می‌گردد که تلاش شده است تا مواجهه با عوامل مذکور به نحوی باشد که از تأثیر این عوامل در تحقق تعارض صلاحیت کاسته شود. در نظام حقوقی ایران مقررات قانونی خاصی در این زمینه وجود ندارد و رویکرد رویه قضایی در این زمینه مشخص نیست که همین امر چالش تحقق تعارض صلاحیت را با مشکلات افزون‌تری همراه می‌کند. در این نوشتار با بررسی عوامل مذکور در نظام حقوقی انگلستان و ایران، ضمن تبیین نقش عوامل فوق در ایجاد تعارض صلاحیت، تلاش شده است خلاءهای موجود در نظام حقوقی ایران تبیین گردد.
واژه‌های کلیدی: تعارض صلاحیت-رسیدگی قضایی-موافقت نامه داوری- تاکتیک‌های تاخیری-نظم عمومی-اعتبار امر مختومه
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |