پیش انتشار بهار 1404                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین‌الملل
2- عضو هیأت علمی پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی (سازمان سمت) ، a.abedini@samt.ac.ir
3- استادیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده:   (30 مشاهده)
ایالات ­متحده به موجب بند 9 «بیانیه دولت جمهوری دموکراتیک الجزایر» (یا همان بیانیه کلی یا عمومی)، متعهد به فراهم آوردن ترتیبات انتقال اموال ایران به ایران است. دیوان دعاوی ایران - ایالات ­متحده این بند از بیانیه را در آراء جزئی به شماره‌های 529، 601، 604 و 382 تفسیر نموده است. دیوان در مجموع با تفسیر اصطلاح «اموال ایران» در رأی جزئی شماره 529، 601 و 604 اموالی را داخل در این مفهوم دانست که به طور عینی و منحصراً در مالکیت ایران باشند. برای تعیین ضابطه مالکیت، دیوان قانون متحدالشکل تجارت ایالات ­متحده را ملاک عمل دانست که به موجب آن انتقال مالکیت به عنوان قاعده کلی، علاوه بر انعقاد قرارداد منوط به تحویل مورد معامله به خریدار یا مشتری است. با این تفسیر، دیوان در رأی جزئی شماره 604 در بسیاری از موارد اظهار داشت که به دلیل عدم انتقال حق مالکیت اموال موضوع اختلاف به ایران، تعهد ایالات ­متحده نسبت به انتقال آن‌ها به ایران قابل ‌اجرا نشده است.
با عنایت به قرابت موضوعی پرونده ب 61 با پرونده الف 15 (دو: الف) که مرحله دوم آن نیازمند صدور رأی است، در فرض قابلیت اعمال یافته­های رأی جزئی شماره 604 در اتخاذ تصمیم در پرونده ب 61، پاسخ به این پرسش اهمیت پیدا می­کند که برای ممانعت از این امر چه تمهیدی می­توان اندیشید؟

 
     
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: حقوق تطبیقی
دریافت: 1403/10/6 | پذیرش: 1403/12/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.