دوره 20، شماره 1 - ( 1395 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 125-103 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Soltaninejad H. Comparative Study of Group Loss in The Common Law, France and Iran’s Legal system. CLR 2016; 20 (1) :103-125
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-857-fa.html
سلطانی‌نژاد هدایت‌اله. بررسی تطبیقی جبران زیان جمعی در نظام حقوقی کامن‌لا و فرانسه و ایران. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1395; 20 (1) :103-125

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-857-fa.html


استادیار دانشکده حقوق دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده:   (9870 مشاهده)
چکیده خسارت تبعی وارد برتمام اعضای یک گروه یا جمعیت به اعتبار عضویت یا دارا بودن هویت ، منافع، اهداف ویا هرگونه وجه مشترک دیگری، زیان جمعی یا گروهی نامیده می­شود. در این نوع زیان هیچ­یک از اعضا به طور خاص و مستقیم زیان نمی بیند، لکن همه آنان به تبع صدمه وارد بر گروه و جمعیت به نحو یکسان دچار زیان می­گردند. دراین مقاله مفهوم، اوصاف، قابلیت جبران ونحوه مطالبه این قبیل خسارات مورد بررسی تطبیقی در سه نظام حقوقی س ایران قرار گرفته است. در نظام حقوقی کامن­لا بویژه در انگلیس و آمریکا عنوان دعاوی گروهی بطور گسترده در قوانین و رویه قضایی پذیرفته شده و امری معمول  است. در حقوق فرانسه با قیود و شرایط و محدودیت­هایی این امر مورد پذیرش قرار گرفته است. در ایران  طرح این گونه دعاوی معمول نیست ورویه قضایی وجود نداردو بجزقوانین تازه­تصویب نشانه­های جغرافیایی وثبت علائم تجاری، در گذشته قانون صریحی  وجود نداشته است. با وجود این، براساس اصول حاکم بر جبران  خسارت و از جمله اصل لا ضرر و ماده یک قانون  مسئولیت مدنی، جبران ضرر جمعی قابل پذیرش به نظر میرسدو مطالبه خسارت به نمایندگی از جمع ویا در صورت فقدان شخصیت حقوقی جمعیت، طرح دعوا به وسیله هریک از اعضا امکان پذیر است .     *نویسنده مسؤول مقاله:                                                                        Email:dhs1339@gmail.com
متن کامل [PDF 648 kb]   (5348 دریافت)    

دریافت: 1394/4/3 | پذیرش: 1395/3/25 | انتشار: 1395/3/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.