|
|
پژوهش های حقوق تطبیقی، جلد ۲۳، شماره ۳، صفحات ۱۵۵-۱۸۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
بررسی بمباران راهبردی مناطق غیرنظامی و سیاست بازدارندگی هسته‌ای در پرتو رأی مشورتی ۱۹۹۶ دیوان بین‌المللی دادگستری و واقعیات نظامی
|
|
| چکیده فارسی مقاله |
بمباران راهبردی مراکز جمعیتی و تأسیسات صنعتی و ارتباطی غیرنظامی یکی از روش‌هایی است که در جنگ‌های قرن بیستم به طور گسترده توسط طرف‌های درگیر مورد استفاده قرار گرفته است. این راهبرد که هدف از آن از بین بردن توان اقتصادی و روحیه مردم کشور مقابل برای ادامه جنگ است در تعارض با اصول حقوق بشردوستانه برای تفکیک بین مبارزان و غیرمبارزان قرار دارد. دیوان بین‌المللی دادگستری در رأی مشورتی 1996 خود راجع به تهدید یا مشروعیت کاربرد سلاح‌های هسته‌ای از یک طرف بر اصل تفکیک بین مبارزان و غیرمبارزان تأکید کرده و از طرف دیگر سیاست بازدارندگی هسته‌ای را یک رویه بین‌المللی و دارای اثر حقوقی تلقی کرده است. با بررسی برخی از جزئیات فنی و لوازم سیاست بازدارندگی می‌توان به این نتیجه رسید که این سیاست ادامه مفاهیم قدیمی‌تر جنگ تمام عیار و بمباران‌های راهبردی است و در نتیجه پذیرش سیاست بازدارندگی در حقوق بین‌الملل به معنای پذیرش تلویحی امکان نقض اصل تفکیک در برخی موارد است. از این رو راهبرد برخی از کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران در ایجاد بازدارندگی به وسیله تهدید به حمله به شهرهای طرف مقابل می‌تواند بر همین اساس به لحاظ حقوقی توجیه شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
بمباران راهبردی، سیاست بازدارندگی، رأی مشورتی 1996 دیوان بین‌المللی دادگستری، اصل تفکیک. |
|
| عنوان انگلیسی |
An Analysis of Strategic Bombing of Civilian Areas and the Policy of Nuclear Deterrence in Light of the 1996 ICJ Advisory Opinion and Military Realities |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Strategic bombing of population centers and civilian industrial and communication facilities is a widely-used method by involved parties in the wars waged in the 20th century. This strategy which aim at destruction of the economic power and the population morale is in contrast with the principles of international humanitarian law regarding the distinction between belligerents and non-belligerents. In its advisory opinion on the legality of the threat or use of nuclear weapons in 1996, the International Court of Justice, on the one hand insisted on the principle of distinction between combatants and non-combatants and on the other, recognized the deterrence policy as state practice, hence having legal effect. reviewing of some of the technical details and requirements of the deterrence policy leads to the conclusion that this policy is a continuation of the older concepts of total war and strategic bombing. Therefore, the recognition of the deterrence policy in international law is a tacit recognition of the possibility of the principle of distinction being violated in some cases. Hence, the strategy of some States, including the Islamic Republic of Iran for retaliatory attacks on the cities of their adversaries can be legally justified on this basis.
|
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
total war, strategic bombing, policy of deterrence, 1996 advisory opinion of the International Court of Justice, principle of distinction |
|
| نویسندگان مقاله |
سید رضا رفیعی | Seyyed Reza Rafiee
Ph.D. Student in international law from Bu-Ali Sina University,Hamadan, Iran
دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
حسن سواری | Hasan Savari
Associate Professor, Faculty of Law, Department of International Law, Tarbiat Modares University,Tehran, Iran.
استادیار حقوق بین‌الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس،تهران، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A--10201-3&slc_lang=fa&sid=20 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
