|
|
پژوهش های حقوق تطبیقی، جلد ۲۴، شماره ۲، صفحات ۱۱۳-۱۳۸
|
|
|
| عنوان فارسی |
رویکرد کنوانسیون سنگاپور ۲۰۱۹ و نظام حقوقی ایران در مورد چالش‌های سازش‌نامه‌های حاصل از میانجی‌گری تجاری بین‌المللی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
سازش به عنوان یکی از روش‌های حل و فصل اختلافات در عرصه دعاوی داخلی و بین‌المللی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مهم‌ترین علت عدم استقبال از سازش، فقدان وصف لازم‌الاجرا در اکثر سازش‌نامه‌ها است. سازمان ملل متحد با تصویب کنوانسیون سنگاپور 2019 در مورد سازش‌نامه‌های حاصل از میانجی‌گری، این نقیصه را در مورد سازش‌نامه‌های مزبور برطرف کرده است. الحاق ایران به کنوانسیون یادشده، گامی مثبت جهت ارتقای جایگاه سازش‌نامه‌ها در حقوق ایران قلمداد می‌شود. در مقاله پیش‌رو، چالش‌ها و مسائل اصلی مطروح در تنظیم کنوانسیون مورد مداقه قرار گرفته است. در مجموع پژوهش حاضر، به این نتیجه نائل آمده که برخی رویکردهای کنوانسیون مذکور از جمله عدم وضع مقرراتی در خصوص حمایت از توافق‌نامه طرفین مبنی بر حل و فصل اختلافات از طریق سازش و عدم ارائه قواعدی صریح در خصوص لزوم حفظ محرمانگی در فرایند میانجی‌گری قابل نقد می‌باشند. همچنین به نظر می‌رسد با توجه به تأکیداتی که نظام فقهی و حقوقی ایران نسبت به برتری روش سازش بر روش‌های ترافعی حل اختلاف دارد، شایسته است نظام حقوقی ایران از سازش‌نامه‌های داخلی نیز حمایتی مشابه یا حتی بیشتر از سازش‌نامه‌های بین‌المللی به عمل آورد. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
لازم‌الاجرا بودن سازش‌نامه، شناسایی سازش‌نامه، توافق‌نامه حل‌و فصل اختلافات از طریق سازش، میانجی‌گری، محرمانگی. |
|
| عنوان انگلیسی |
The Approach of Singapore Convention 2019 and Iranian Legal System toward Challenges of International Commercial Mediation |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Mediation as one of the ways of resolving domestic and international disputes, has not been exploited as often as other dispute resolution methods. The most important cause for non-admission of mediation is the lack of enforceability of Settlement Agreements. The United Nations has resolved the deficiencie by ratifying the Singapore Convention 2019 on Settlement Agreements Resulting from Mediation. Iranchr('39')s adhesion to the Convention is a positive step towards enhancing the status of mediation in Iranian law. In this article, the main challenges and issues addressed in the Singapore Convention are discussed. This article concludes that some of the decisions of the Convention can be criticized, including the lack of rules on the recognition of the partieschr('39') agreement to mediate and confidentiality in the process of mediation. Due to supremacy of the mediation to other dispute resolution methods according to religious jurisprudence and Iranian legal doctrine, it is also appropriate that Iranian legal system would provide similar or even greater support for domestic Settlement Agreements than international ones. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Enforceability of Settlement Agreement – Recognition of Settlement Agreement - Parties&apos, Agreement to Mediate – Mediaition - Confidentiality. |
|
| نویسندگان مقاله |
رضا معبودی نیشابوری | Reza Maboudi Neishabouri
Assistant professor of Private law, Faculty of Law and Political Science, Ferdowsi University of Mashhad,Mashhad, Iran
استادیار حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سیدعلیرضا رضایی | Seyed Alireza Rezaee
Ph.D student of Private law, Faculty of Law and Political Science, Ferdowsi University of Mashhad,Mashhad, Iran
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق علوم و سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://clr.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-52661-1&slc_lang=fa&sid=20 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
