پژوهش های حقوق تطبیقی، جلد ۲۲، شماره ۲، صفحات ۱-۳۰
عنوان فارسی تأثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا مصوب ۱۹۸۰ با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران
چکیده فارسی مقاله  عقد بیع به عنوان یکی از مهمترین عقود معوض، هر یک از طرفین را ملزم به انجام تعهداتی در برابر طرف دیگر می­نماید. در کنوانسیون وین، بایع ملزم به انجام تعهداتی در برابر خریدار می باشد. سؤال این است که آیا عرف در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین­المللی کالا مؤثر است؟ طرفین قرارداد، الزامی به پیش­بینی و ذکر تمام جزئیات عقد ندارند، بلکه کافی است که راجع به ارکان و موضوع اصلی قرارداد به توافق دست یابند و این عرف و مقررات تکمیلی است که به تعیین سایر جزئیات و آثار قراردادی (تعیین حقوق وتعهدات متعاقدین وحدود آن) می پردازد. ماده 220 و 225 قانون مدنی نیز مهمترین مؤید این مدعا است. عرف در کنوانسیون وین نیز نقش مؤثری دارد؛ زیرا در کنوانسیون، متعاقدین علاوه بر اینکه ملتزم به هر گونه عرف مورد توافق و رویه معمول به میان خود هستند، فرض بر این است که به عرفی که نسبت به آن آگاه بوده­اند ویا می­بایست آگاه بوده باشند و آن عرف در تجارت بین­الملل به نحو وسیع و گسترده­ای شناخته شده است و طرفین قراردادهای مشابه در آن نوع تجارت خاص به طور منظم آن را رعایت می­نمایند، به نحو ضمنی بر قرارداد خود حاکم ساخته­اند. در این پژوهش به بیان تأثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین­المللی کالا خواهیم پرداخت. از استقرا در مقررات کنوانسیون، به این نتیجه کلی و شاخص دست می­یابیم که در فرض عدم وجود توافق مبنی بر تعیین تعهدات بایع، با توجه به ماده 9 کنوانسیون، بدون تردید عرف ورویه معمول به میان متعاقدین، تعیین کننده تعهدات بایع خواهند بود. بنابراین در صورت عدم وجود توافق متعاقدین مبنی بر التزام به عرف خاصی ونیز فقدان رویه معمول به میان آنها راجع به تعهدات بایع، چنانچه شرایط عرف مورد اشاره در بند 2 ماده 9 کنوانسیون وجود داشته باشد، بایع ملتزم به رعایت آن خواهد بود. درنهایت درصورت عدم وجود عرف تعیین کننده بایع بر اساس مقررات تکمیلی کنوانسیون ملزم به انجام تعهدات خود است. مشابه همین وضعیت درحقوق ایران نیز وجود دارد.  
کلیدواژه‌های فارسی مقاله عرف تجاری، بایع، تعهدات، بیع بین المللی.
عنوان انگلیسی The Impact of Usage and Practice in Determining Sellers Obligations in Convention on Contracts for The International Sale of Goods Approved in 1980 with Comparative Study in Iranian law
چکیده انگلیسی مقاله    The Contract of Sale as one of the most exchanged contracts requires each parties to perform The Obligations against the other Party. According to the Vienna Convention, the Seller is required to perform the Obligations against the Buyer. The question is that whether Usage is effective in determining of The Obligations of the Seller based on the Convention on the International Sale of Goods? Parties to the contract are not required to predict and specify all details of the contract, It is sufficient to reach an agreement on the elements of the subject matter of the contract and Usage and Supplementary law determine other details and the effects of contract (specifying the rights and obligations of the parties about it). Article 220 and 225 of the Civil Code confirms this claim. Usage also have an important role based on the Vienna Convention 1980, because, in the Convention on the International Sale, in addition to being, the parties are bound by any usage to which they have agreed and by any practices which they have established between themselves, are considered, unless otherwise agreed, to have impliedly made applicable to their contract or its formation a usage of which the parties knew or ought to have known and which in international trade is widely known to, and regularly observed by, parties to contracts of the type involved in the particular trade concerned. In this Research will examine the effect of Usage and Practice in determining the Obligations of the Seller. By induction under the provisions of the Convention, we get the general result  that, in the assumption of the absence of an agreement on the determination of sellers obligations, according to Article 9 of the Convention, Usage and Practice will undoubtedly determine the sellers obligations.Therefore, in the absence of an agreement between the parties on the commitment to certain Usages and the lack of Practice among them regarding the Sellers obligations, if the conditions of the Usages referred to in paragraph 2 of Article 9 of the Convention exist, the seller will be obliged to comply with it. Finally, in the absence of decisive rules, the Seller is bound to fulfill its obligations, In accordance with the Supplementary Provisions of the Convention. The same situation exists in the Iranian law.  
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Trade Usage, Seller, Obligations, International Sale
نویسندگان مقاله فخرالدین اصغری آقمشهدی | fakhrodin asghary aghmashhadi
professor of private law, university of mazandaran, mazandaran,iran
استاد گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)

حمید ابهری | hamid abhary
assistant of private law, university of mazandaran, mazandaran,iran
دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)

محمد حسین تقی پور درزی نقیبی | mohammadhosein taghipoor darzi naghibi
ph.d of private law, university of mazandaran, mazandaran,iran
دکترای حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)

محدثه تقی پوردرزی نقیبی | mohadese taghipoor darzi naghibi
master of private law, university of mazandaran, mazandaran,iran
کارشناس ارشد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه مازندران (Mazandaran university)

نشانی اینترنتی http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-20-21116-1&slc_lang=fa&sid=20
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات