|
|
پژوهش های حقوق تطبیقی، جلد ۱۱، شماره ۲، صفحات ۱۰۷-۱۲۶
|
|
|
| عنوان فارسی |
انتقال و توثیق ضمانت‌نامه مستقل بانکی |
|
| چکیده فارسی مقاله |
چکیده به عنوان قاعده کلی ذینفع ضمانت نامه بانکی، بدون نیاز به توافق قبلی بانک یا ضمانت خواه، می تواند حقوق متصوره خود در ضمانت نامه را به شخص ثالثی منتقل کند. ماده 4 قواعد یکنواخت اتاق بازرگانی بین المللی برای ضمانت نامه های عندالمطالبه و ماده 10 کنوانسیون آنسیترال در خصوص ضمانت نامه های مستقل و اعتبارات انتظاری نیز این قاعده را پذیرفته اند. منظور از انتقال حقوق ناشی از ضمانت نامه صرفاً انتقال منافع آن است و انتقال گیرنده نمی تواند بدون همکاری ذینفع، وجه ضمانت نامه را مطالبه کند، مگر آن که در ضمانت نامه خلاف این امر به صراحت شرط شده باشد. چنین شرطی برای ضمانت خواه بسیار خطرناک است، زیرا با تبدیل ضمانت نامه به سندی قابل انتقال خطر مطالبه متقلبانه را افزایش می دهد. با انتقال ضمانت نامه به انتقال گیرنده، بدون تصریح در متن آن او نمی تواند مستقل و بدون همکاری ذینفع وجه آن را مطالبه کند و یا بر مبنای آن درخواست صدور ضمانت نامۀ جدیدی را به نام خود داشته باشد. هر چند حقوق ذینفع نسبت به منافع ناشی از مطالبۀ درست وجه ضمانت نامه، از قابلیت توثیق برخوردار می باشد، اما این موضوع تابع نظام حقوقی حاکم بر آن است. در این مقاله موضع حقوق ایران در این رابطه بررسی می شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
ضمانت نامه بانکی،انتقال حقوق،واگذاری ضمانت نامه،توثیق منافع،مطالبه ضمانت نامه |
|
| عنوان انگلیسی |
Transfer, Assignment and Pledge of Bank Guarantees |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Abstract It is recognized that, as a general rule, the beneficiary can assign his rights pursuant to the guarantee to a third party, with or without a specific stipulation to this effect. This rule is also endorsed in article 4 of URDG and article 10 of UNCITRAL Convention. It is expressly noted that assignment of the rights of the guarantee means assignment of the proceeds only, and that the assignee can not call the guarantee without the cooperation of the beneficiary. This is only different if the guarantee contains explicit provisions to the contrary. Such a stipulation would be extremely dangerous for the account party, since it virtually turns the guarantee into a negotiable instrument and the risk of a call, including a fraudulent call, will increase significantly. Unless otherwise stated in the guarantee, the beneficiary is not entitled to transfer the guarantee in the sense that the transferee is able to call the guarantee independent from and without the cooperation of the beneficiary/transferor or in the sense that the transferee is entitled to request the issue of a second guarantee in his favour. The beneficiary’s right to the proceeds of the guarantee upon a valid call is ordinarily also capable of being pledged, but this depends on the law that governs the guarantee. The approach of Iranian law to this matter is discussed in this article. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Bank guarantees,Assignment of rights,Transfer of guarantee,Pledge of proceeds,Beneficiary’s right,Call of guarantee |
|
| نویسندگان مقاله |
مرتضی شهبازی نیا | مرتضی شهبازی نیا
-
دانشگاه تریت مدرس
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1000-7332&slc_lang=fa&sid=20 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
