|
|
پژوهش های حقوق تطبیقی، جلد ۷، شماره ۴، صفحات ۴۷-۹۹
|
|
|
| عنوان فارسی |
مصونیت پارلمانی در حقوق کیفری |
|
| چکیده فارسی مقاله |
محمد جعفر حبیب زاده دانشیار گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس سید درید موسوی مجاب دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس ضرورت صیانت از نهاد پارلمان و اعضای آن سبب گردیده تا امتیاز ویژه ای تحت عنوان مصونیت پارلمانی در قوانین اساسی یا عادی اغلب کشورها تعیین و تضمین شود. این تاسیس قانونی بمنظور تامین آزادی بیان و حفظ استقلال نمایندگان، در راستای انجام و ایفای مطلوب وظایف پیش بینی شده است. در توجیه و تبیین فلسفه وجودی آن، نظریه های مختلفی همچون "نظریه حسن خدمت" و "اعتبار شخصیت حقوقی نمایندگان" ارائه گردیده است. در این زمینه، "دکترین ضرورت" به عنوان مهمترین مبنای نظریه مطرح می شود. حمایتهای قانونی ناظر بر مصونیت پارلمانی در دو صورت کلی با آثار و اوصاف متمایز قابل بررسی است، صورت اول، مبین بهره مندی نمایندگان از مصونیت در قبال اظهارات، آرا و عقاید مطرح شده به سبب ایفای وظایف نمایندگی است که در اصطلاح "اصل عدم مسئولیت" نامیده می شود. صورت دوم، نمایندگان را جز به تجویز پارلمان مربوط در برابر پیگردهای قانونی، توقیف، حبس و سایر اقدامات قضایی به جهت اعمال غیر مرتبط و خارج از حدود وظایف نمایندگی حمایت می کند و مانع از امکان تعقیب فوری آنها به سبب جرائم انتسابی می شود. این نوع از مصونیت که در حقیقت دنباله منطقی عدم مسئولیت نمایندگان در قبال وظایف پارلمانی است، اصل تعرض ناپذیری نام گرفته است. موضع هر یک از کشورهای جهان در ارتباط با صور مصونیت پارلمانی تا حدی متفاوت است. در برخی کشورها فقط یکی از این دو صورت پذیرفته شده و در برخی دیگر، هر دو صورت بمنظور تضمین کامل مصونیت نمایندگان به رسمیت شناخته شده است. به ترتیب از این رویکردها به عنوان رویکرد تفریدی و رویکرد تلفیقی یاد می شود. در ایران، رویکرد نخستین مبنی بر عدم مسئولیت نمایندگان به سبب اظهارات در قال اصل 86 ق.ا. پذیرفته شده است. صحت این پذیرش از منظر فقه پویا قابل تایید است و مصالح و ضرورتهای حادث، مقتضی همگامی با سایر کشورهای پذیرنده اصل مصونیت پارلمانی است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
مصونیت پارلمانی،نظریه حسن خدمت،دکترین ضرورت،اصل عدم مسئولیت و اصل تعریض ناپذیری |
|
| عنوان انگلیسی |
Parliamentary Immunity In Penal Law |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Mohammad Jafar Habibzadeh Associate Professor, Department of Law, Tarbiat Modarres University Seyed Doraid Mousavi Mojab Ph.D. Student of Criminal Law and Criminology, Tarbiat Modarres University The necessity to protect to parliament and its members led to determine and assure a particular privilege named parliamentary immunity in the Constitutions or ordinary laws of majority of the countries. This legal institution has been predicted to provide freedom of speech and to maintain the independence of representatives (members of parliament) in order to do their duty favorably. To define and justify the necessity of it, different theories I ike "good service theory" and "the prestige of representatives' legal personality" have been introduced. In this regard, "Doctrine of Necessity" is presented as the most important theoretical basis. The legal supports which observe the parliamentary immunity, can be generally studied in two categories with distinct descriptions and effects. First, it demonstrates the benefits and utilization of immunity by the representatives for their statements, opinions, and the cast of votes in order to do their duty as representative, which idiomatically is called "the principle of non-liability". Second, it supports the members of parliament against legal proceedings, arrest. imprisonment and the rest judicial measures, except by the permission and allowance of the respective parliament, because of irrelevant exercises and non - parliamentary duties and prevents the possibility of immediate prosecution of MPs because of the attributed crimes. This kind of immunity which is practically is the logical consequence of the non-liability principle of representatives before their parliamentary duties, is named "the principle of inviolability". The stand of every country of the world in relation to the various forms of parliamentary immunity is a little bit different. In some countries, one of these two forms and in others. both of them are accepted to guarantee the whole immunity of MPs. Respectively, the first approach is called solo and the second one is called integrative. In Iran, the first approach depended on the non-liability of representatives because of their statements has been accepted in Art: 86 of the Constitution. The accuracy of this acceptance is approvable from the dynamic Fiqh's point of view and the expediencies and existing necessities require to go along with the rest of countries which accepted the principle of parliamentary immunity. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Parliamentary Immunity,constitutions or ordinary laws,Good service Theory,Representatives,prestige of legal personality,Doctrine of Necessity,Principle of Non-Liability,principle of Inviolability |
|
| نویسندگان مقاله |
محمدجعفر حبیب زاده | mohammad ja amp 0 far habibzadeh
associate professor. department of law. tarbiat mndarres university
دانشیار گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)
سید درید موسوی مجاب | seyed doraid mousavi mojab
phd. student of criminal law and criminology, tarbiat modarrcs university
دانشجوی دوره دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه تربیت مدرس
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1000-8679&slc_lang=fa&sid=20 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
