جستجو در:
دوره 22، شماره 3 - ( 1397 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 104-83 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dabirnia A. Republicanism and Islamism in the constitution of Iran
sovereignty; dual or unit. CLR 2018; 22 (3) :83-104
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-15385-fa.html
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-15385-fa.html
دبیرنیا علیرضا. جمهوریّت و اسلامیّت در قانون اساسی ایران؛ حاکمیّتِ دوگانه یا واحد. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1397; 22 (3) :83-104
استادیار دانشکده حقوق دانشگاه قم، قم، ایران ، dabirnia.alireza@gmail.com
چکیده: (8296 مشاهده)
دو رویکرد عمده در مورد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مطرح است؛ در رویکرد اول، اصول قانون اساسی، واجد ارزش واحدی نیستند بلکه برخی از اصول در جایگاه بالاتری قرار دارند و به تبع آن، سلسله مراتب حقوقی میان اصول قانون اساسی در نظر گرفته می شود. در رویکرد دوم، مجموعه اصول قانون اساسی به عنوان یک مجموعه به هم پیوسته است و اصولاً تعارضی میان آن ها متصور نیست و در صورت وجود ابهام، اصل حاکمیّتِ مردم به عنوان معیار در نظر گرفته می شود. در تقابل میان رویکردهای مذکور، دو استنباط مختلف نیز از حاکمیّت مردم قابل تصور است که تحت عنوان حاکمیّت دوگانه و یگانه از آن یاد می شود. بر همین اساس، میان مفهوم حاکمیّت در قانون اساسی (دوگانه یا واحد) و برخورداری مردم از حق تعیین سرنوشت ( کامل یا محدود) رابطه معناداری وجود دارد. سؤال اصلی تحقیق این است که قانونگذار اساسی کدام مفهوم از حاکمیّت (دوگانه یا واحد) را مورد شناسایی قرار داده است؟ پذیرش هر یک از دو رویکرد، چه تأثیری بر حق تعیین سرنوشت مردم دارد؟
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
قانون
دریافت: 1396/6/20 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
دریافت: 1396/6/20 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/8/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |