دوره 25، شماره 4 - ( 1400 )                   جلد 25 شماره 4 صفحات 147-123 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nootizehi M H, Ghanavati J. Studying the Contractual Mistake in Iranian and English Legal Systems Based On the Objectivism and Subjectivism Approach. CLR 2021; 25 (4) :123-147
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-55244-fa.html
نوتی زهی محمدحسین، قنواتی جلیل. مطالعه اشتباه قراردادی در نظام حقوقی ایران و انگلیس بر پایه رویکردهای ذهنی‌گرایی و عینی‌گرایی. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1400; 25 (4) :123-147

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-55244-fa.html


1- دانشجوی دکتری تخصصی حقوق خصوصی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران ، m.nootizehi@ut.ac.ir
2- دانشیار گروه حقوق خصوصی پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
چکیده:   (770 مشاهده)
شرط تشکیل قرارداد، توافق طرفین است اما این توافق ممکن است با وجود اشتباه مختل ­شود. تشخیص اشتباه قراردادی و تعیین حدود ­و­ ثغور آن، مبتنی بر دو رویکرد عینی­ گرایی  و ذهنی ­گرایی صورت می ­پذیرد. در رویکرد ذهنی گرا، ذهنیت طرفین به قرارداد شکل می دهد و در صورت تعارض ذهنیت متعاقدین با قرارداد، ذهنیت متعاقدین ارجح  است اما در رویکرد عینی گرا، معیارهای عینی در مقام اختلاف تعیین کننده ­اند و قرارداد با  توافق ظاهری طرفین شکل می ­گیرد. در نوشته حاضر، سوال اصلی نگارنده این است که تشخیص اشتباه قراردادی و تعیین حدود وثغور آن در حقوق ایران و انگلیس مبتنی بر کدام یک از رویکرد­های سابق صورت می ­پذیرد. بر خلاف آنچه که گفته می­ شود، حقوق ایران مانند حقوق انگلیس عینی­ گرا است. در این پژوهش که مبتنی بر روش تحلیلی توصیفی است، نگارنده ابتدا شباهت ­ها و تفاوت ­­های مبنایی حاکم در حقوق ایران و انگلیس را مشخص کرده است و با بررسی مسائل مربوط به  اشتباه قراردادی، با رد ذهنی­ گرایی صرف، وضعیت عینی گرایی را در دو نظام مذکور شناسایی می ­کند.
متن کامل [PDF 795 kb]   (826 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: حقوق تطبیقی
دریافت: 1400/6/8 | پذیرش: 1401/4/19 | انتشار: 1401/5/20

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.