دوره 26، شماره 2 - ( 1401 )                   جلد 26 شماره 2 صفحات 52-29 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.22516751.1401.26.2.4.8

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bahramy E, Elsan M. The Criterion for Identifying Frivolous Claim in Iranian and English Law; A Precondition for Security of Costs Order and Striking Out the Claim. CLR 2022; 26 (2) :29-52
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-64302-fa.html
بهرامی احسان، السان مصطفی. ضوابط شناسایی دعوای واهی در حقوق ایران و انگلیس؛ مقدمه‌ای جهت صدور قرار‌ تأمین و رد دعوا. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1401; 26 (2) :29-52

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-64302-fa.html

ضوابط شناسایی دعوای واهی در حقوق ایران و انگلیس؛ مقدمه‌ای جهت صدور قرار‌ تأمین و رد دعوا
احسان بهرامی 1، مصطفی السان2
1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، e_bahramy@sbu.ac.ir
2- دانشیار حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (2688 مشاهده)
در حقوق دادرسی ایران، قرار تأمین دعوای واهی، راهکاری است که در راستای جبران خسارات احتمالی خوانده پیش­بینی شده­ است. اعمال این راهکار اما به دلیل ضابطه ­مند نبودن شناسایی دعوای واهی در ماده 109 قانون آیین دادرسی مدنی و اکتفای این مقرره به عبارت «نوع و وضع دعوا»، با چالش جدی در رویه قضایی مواجه شده ­است. در واقع، هر چند صدور قرار تأمین دعوای واهی، نیازمند احراز واهی بودن دعوا می ­باشد؛ اما هیچ ضابطه­ ای جهت احراز این امر در ماده 109 پیش ­بینی نشده ­است. این در حالی است که در حقوق دادرسی انگلیس، اگر دعوا اثر قانونی نداشته یا آشکارا بی ­اساس بوده یا ایذایی باشد، دعوا واهی محسوب می ­گردد و دادگاه می­ تواند ضمن رد دعوا، خواهان را به پرداخت خسارات وارده به خوانده محکوم کند. با این اوصاف، در این مقاله تلاش می ­شود خلأ موجود در ادبیات حقوقی ایران برطرف گردد. به این منظور، ضمن مطالعه ضوابط شناسایی دعوای واهی در حقوق انگلیس، این فرضیه در حقوق ایران ثابت می‌گردد: اگر جنبه موضوعی دعوا قابلیت تحقق نداشته یا در فرض قابلیت تحقق، احتمال قوی مبنی بر عدم تحقق آن وجود داشته باشد؛ دعوا، واهی محسوب می ­شود. همچنین، اگر دعوا متکی بر هیچ ادله اثباتی نباشد یا در فرض اتکای آن بر ادله اثبات، احتمال قوی مبنی بر عدم اثبات جنبه موضوعی دعوا وجود داشته باشد؛ دعوا واهی تلقی می­ شود. افزون بر این­ها، اگر دعوا بر فرض ثبوت جنبه موضوعی آن، فاقد اثر قانونی باشد؛ دعوا واهی شمرده می ­شود.
واژه‌های کلیدی: اثر قانونی، دعوای واهی، سوء نیت، ضابطه شناسایی، قرار تأمین.
متن کامل [PDF 1099 kb]   (1074 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: حقوق تطبیقی
دریافت: 1401/6/28 | پذیرش: 1401/8/11 | انتشار: 1401/9/10
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.