دوره 23، شماره 2 - ( 1398 )                   جلد 23 شماره 2 صفحات 82-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه شیراز، فارس، ایران
2- استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه شیراز، فارس، ایران ، ameri@shirazu.ac.ir
چکیده:   (8240 مشاهده)
در نگرش به سیر تاریخی­ افترا در نظام حقوقی کامن­لا در می­یابیم که این مفهوم، به­رغم حفظ جایگاه سنتی خود به عنوان یک جرم، در قلمرو مسؤولیت مدنی نیز رخنه کرده است و امروزه به عنوان یک شبه جرم شناخته شده، در صدد ایجاد نوعی موازنه میان حق آزادی بیان و ضرورت حفظ حریم خصوصی است. تنشی که به یکی از پیچیدگی­های اصلی در جوامع دموکرات تبدیل شده است. در نظام حقوقی کامن­لا، شبه جرم افترا که بازتاب و انعکاس آن بر حمایت از شهرت و اعتبار اشخاص است، به دلیل عدم هم­پوشانی با دیگر جرم­های مدنی، به صورت شبه­جرمی مستقل و با گستره­ بسیار وسیع مورد تدقیق و تقنین قرار گرفته است. با این اوصاف مسأله­ اصلی این پژوهش به این امر باز می­گردد که مسؤولیت مدنی ناشی از افترا با چنین وسعتی در قوانین ایران نیز قابل پذیرش می­باشد؟ در این راستا بر آن شدیم تا با یک مطالعه­ تطبیقی و تأکید بر رویکرد قانونی و عملی کشورهای ­تابع نظام حقوقی کامن­لا به واکاوی در ظرفیت­های حقوقی و قانونی موجود به منظور تبیین مفهوم و ارکان افترا و نیز شرایط پذیرش مسؤولیت مدنی ناشی از آن بپردازیم. گرچه مطابق قواعد عام مسؤولیت مدنی و مفاهیمی نظیر خسارت معنوی می­توان توجیهاتی در این زمینه یافت؛ لیکن فقدان قانون مجزا و رویه­ قضایی منسجم در این خصوص، به تضییق دامنه­ پذیرش آن می­انجامد.
 
متن کامل [PDF 532 kb]   (3445 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1397/4/4 | پذیرش: 1398/3/30 | انتشار: 1398/3/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.