1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه شیراز، فارس، ایران
2- استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه شیراز، فارس، ایران ، ameri@shirazu.ac.ir
چکیده: (8990 مشاهده)
در نگرش به سیر تاریخی افترا در نظام حقوقی کامنلا در مییابیم که این مفهوم، بهرغم حفظ جایگاه سنتی خود به عنوان یک جرم، در قلمرو مسؤولیت مدنی نیز رخنه کرده است و امروزه به عنوان یک شبه جرم شناخته شده، در صدد ایجاد نوعی موازنه میان حق آزادی بیان و ضرورت حفظ حریم خصوصی است. تنشی که به یکی از پیچیدگیهای اصلی در جوامع دموکرات تبدیل شده است. در نظام حقوقی کامنلا، شبه جرم افترا که بازتاب و انعکاس آن بر حمایت از شهرت و اعتبار اشخاص است، به دلیل عدم همپوشانی با دیگر جرمهای مدنی، به صورت شبهجرمی مستقل و با گستره بسیار وسیع مورد تدقیق و تقنین قرار گرفته است. با این اوصاف مسأله اصلی این پژوهش به این امر باز میگردد که مسؤولیت مدنی ناشی از افترا با چنین وسعتی در قوانین ایران نیز قابل پذیرش میباشد؟ در این راستا بر آن شدیم تا با یک مطالعه تطبیقی و تأکید بر رویکرد قانونی و عملی کشورهای تابع نظام حقوقی کامنلا به واکاوی در ظرفیتهای حقوقی و قانونی موجود به منظور تبیین مفهوم و ارکان افترا و نیز شرایط پذیرش مسؤولیت مدنی ناشی از آن بپردازیم. گرچه مطابق قواعد عام مسؤولیت مدنی و مفاهیمی نظیر خسارت معنوی میتوان توجیهاتی در این زمینه یافت؛ لیکن فقدان قانون مجزا و رویه قضایی منسجم در این خصوص، به تضییق دامنه پذیرش آن میانجامد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
دریافت: 1397/4/4 | پذیرش: 1398/3/30 | انتشار: 1398/3/30