1- دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد، خراسان رضوی، ایران ، razavi1515@gmail.com
2- استادیار گروه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه بیرجند، خراسان رضوی، ایران
3- دانش پژوه سطح 4 فقه و اصول، حوزه علمیه خراسان، خراسان رضوی، ایران
چکیده: (8591 مشاهده)
تبلیغات مقایسهای یکی از شیوههای رایج تبلیغ کالا و خدمات تجاری است که بر پایه مقایسه ویژگیهای ذاتی چون کیفیت ساخت، مواد اولیه، میزان اثربخشی محصولات و... یا عناصر بیرونی چون قیمت و مدت ضمانت، پایهگذاری شده است. مقایسه مزبور گاه بهصورت صریح و با اشاره به نام و علامت تجاری رقیب و گاه بهصورت ضمنی صورت میگیرد. ازآنجاکه از یکسو تبلیغات مقایسهای میتواند در آگاهی بخشی به مصرفکنندگان و حفظ حقوق ایشان مؤثر باشد و از سوی دیگر ممکن است حقوق رقبای تجاری را تحتالشعاع قرار دهد، نظامهای مختلف حقوقی نسبت به این پدیده، رویکردهای متفاوتی اتخاذ کردهاند؛ حقوقدانان فرانسوی و رویه قضایی این کشور در ابتدا به استناد قواعد عام مسؤولیت مدنی و قانون منع تبلیغات گمراهکننده، تبلیغات مقایسهای را مصداق رقابت نامشروع دانسته و آن را ممنوع و مستوجب مسؤولیت مدنی و استحقاق مجازات میدانستند. بااینوجود سرانجام با اصلاحات صورت گرفته در قوانین این کشور، مشروعیت این تبلیغات با رعایت شروطی قانونی گردید. در اتحادیه اروپا نیز سرنوشتی مشابه حقوق فرانسه دامنگیر تبلیغات مقایسهای بوده و پس از ممنوعیت، سرانجام با رعایت حدود و شرایط مقرر در دستورالعملهای مربوطه، مشروع و قانونی گردید. علیرغم امکان پذیرش مشروعیت تبلیغات مقایسهای به استناد قواعد و اصول کلی حاکم بر فقه مذاهب اسلامی، میتوان گفت ضرورت تصویب قانون خاص در این حوزه در نظام حقوقی ایران بهشدت احساس میگردد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
حقوق تطبیقی دریافت: 1396/3/20 | پذیرش: 1399/12/18 | انتشار: 1397/3/25