دوره 18، شماره 2 - ( 1393 )                   جلد 18 شماره 2 صفحات 126-103 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rahimi1 H, Mahmoudzade2 K. Foundations of Theories for Aleatory Contracts (A Comparative Study in the Legal System Iran & Egypt). CLR 2014; 18 (2) :103-126
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-3741-fa.html
رحیمی حبیب الله، محمودزاده خسرو. مبانی نظریه اعتبار عقد احتمالی (مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و مصر). پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1393; 18 (2) :103-126

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-3741-fa.html


1- 1. استادیار دانشکده حقوق دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2- 2. کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده:   (11515 مشاهده)
                چکیده  مبنای تردید نسبت به اعتبار عقد احتمالی در حقوق ایران نقض اصل لزوم تعیین قطعی عوضین است. با تحلیل حدیث نفی غرر و تفسیری منعطف از مواد قانون مدنی (به عنوان مستندات اصل) و تحلیلی پیرامون اصل منع استفاده بلاجهت، اصل اتقان در عمل، نظم عمومی و سیره عقلا (به عنوان مبانی اصل)، روشن می‌گردد که مستندات و مبانی مذکور منافاتی با اعتبار عقد احتمالی ندارد. اعتبار عقد احتمالی در حقوق ایران با نظریه کفایت قابلیت تعیین عوضین که مورد پذیرش برخی فقها بوده، قابل توجیه است. این نظریه که مبتنی بر قاعده نفی عسر و حرج، نظم عمومی و عرف سلیم جامعه است، در موادی از قانون مدنی به طور خاص مورد پذیرش واقع گردیده است. در قانون مدنی مصر نظر به پذیرش نظریه کفایت قابلیت تعیین تردیدی نسبت به اعتبار عقد مذکور مطرح نگردیده است. مبنای پذیرش چنین نظریه‌ای تحول در مفهوم غرر به تبع عرف است. عدم تأثیر غبن در صحت عقود احتمالی مبنای دیگری بر صحت عقد مورد بحث در حقوق مصر است.              
[1]نویسنده مسؤول:                                                                       E-mail: Rahimi@atu.ac.ir
متن کامل [PDF 245 kb]   (10315 دریافت)    

دریافت: 1393/2/6 | پذیرش: 1393/6/1 | انتشار: 1393/6/25

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.