دوره 9، شماره 3 - ( 1384 )                   جلد 9 شماره 3 صفحات 182-163 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.22516751.1384.9.3.5.2

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimkashi Arani R. Is Giving the Property Presumption of having the debt?. CLR 2005; 9 (3) :163-182
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-5436-fa.html
کریم کاشی آرانی رضا. آیا دادن مال اماره بروجود دین است؟. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1384; 9 (3) :163-182

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-5436-fa.html

آیا دادن مال اماره بروجود دین است؟
رضا کریم کاشی آرانی
گروه حقوق، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
چکیده:   (11724 مشاهده)
چکیده بحث در این است که آیا ماده 265 ق.م. تنها ظهور در عدم تبرع دارد و یا اماره بدهکار بودن دهنده مال نیز از آن استنباط می‌شود؟ در این مورد دو نظر ارائه شده، و طرفداران هر یک از این دو نظر دلایلی برای اثبات نظر خود دارند. پس از طرح این دلایل و تحلیل و ارزیابی آنها، نخست بند یک ماده 1235 قانون مدنی فرانسه با ماده 265 قانون مدنی مورد مقایسه قرار می‌گیرد تا ببینیم در کدام یک از این دو ماده، مدیون بودن دهنده مال مفروض قانونگذار بوده است. پس از آن، سابقه فقهی دادن مال به‌طور مستقیم، و تأدیه دین در حواله، و تفاوت این‌دو با یکدیگر بررسی شده، آنگاه با نقل تعدادی از آرای دیوان عالی کشور و تبیین موضع رویه قضایی در این ‌باره، خواهیم دید استنباط دادگاهها از ماده فوق با کدامیک از این دو نظر مطابقت دارد. سرانجام در قسمت نتیجه‌گیری، با تفکیک فروض مختلف مسأله از یکدیگر، مشخص خواهدشد که پرداخت وجه از طریق حواله از لحاظ مبنا و حکم با دادن مال به طور مستقیم متفاوت است و باید پذیرفت که تنها اماره موجود در این ماده، اماره عدم تبرع است، و اماره دیگری در آن وجود ندارد. به عبارت دیگر، اگر قانونگذار در ماده 265 قانون مدنی درصدد ایجاد اماره مدیون بودن دهنده مال برنیامده به لحاظ عدم وجود چنین ظهوری در عرف است.
واژه‌های کلیدی: کلید واژه‌ها: عدم تبرع، اماره، استرداد، حواله، اصل برائت
متن کامل [PDF 230 kb]   (7671 دریافت)    

دریافت: 1383/6/2 | پذیرش: 1383/9/8 | انتشار: 1384/7/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.