جستجو در:
پیش انتشار بهار 1404
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استادیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، hossein_tabatabaei63@yahoo.com
2- دانشجوی دکتری گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق،دانشگاه بین المللی قم، قم،ایران
2- دانشجوی دکتری گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق،دانشگاه بین المللی قم، قم،ایران
چکیده: (18 مشاهده)
از مهم‌ترین ابزارهای چین برای تحقق اهداف اصلاحات اقتصادی، چه در سطح سیاست‌گذاری و چه قانون‌‌گذاری، استفاده از مناطق ویژه اقتصادی بوده است. موفقیت‌های چین در این زمینه، مطالعه این ابزار مهم یعنی تشکیل مناطق ویژه اقتصادی و قوانین این مناطق در ساختار حقوقی این کشور را مهم کرده است. در این میان، مطالعه مناطق ویژه اقتصادی شانگهای و شنژن اهمیت بیشتری دارد، زیرا اولاً قوانین دیگر مناطق ویژه اقتصادی چین از قوانین این دو منطقه تأثیر گرفته و ثانیاً موفقیت‌های اقتصادی این دو منطقه چشمگیرتر بوده است. به همین جهت، در این مقاله تلاش شده است پس از تبیین زمینه تشکیل مناطق ویژه اقتصادی در چین، مقررات حاکم بر این دو منطقه بررسی و اشتراکات و تفاوت‌های آن‌‌ها تبیین گردد.
مطابق با یافتههای پژوهش، شکل‌گیری این مناطق ریشه در اصلاحات سیاسی و اقتصادی جمهوری خلق چین در ربع قرن پایانی قرن بیستم دارد و نهاد مسئول در این زمینه مطابق با قانون اساسی، «شورای دولتی» است. همچنین، اشتراکات زیادی در قوانین این دو منطقه وجود دارد؛ در هر دو منطقه، قانون‌گذار جهت حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی، تسهیلات مختلفی را به سرمایه‌گذاران اعطا نموده و رعایت اصل «رفتار ملی پیش از تأسیس» را ضروری دانسته است. همچنین، سرمایه‌گذاران خارجی ملزم به رعایت «فهرست منفی برای سرمایه‌گذاری خارجی» شده‌اند. با این حال، تفاوت‌های مهمی نیز میان سیاست‌ها و مقررات حاکم بر این دو منطقه قابل مشاهده است. به‌عنوان مثال، قانون‌گذاران شنژن بر «جذب سرمایه‌ی خارجی» و قانون‌گذاران شانگهای بر «حفاظت از سرمایه‌گذاری خارجی» تأکید داشته‌اند.
مطابق با یافتههای پژوهش، شکل‌گیری این مناطق ریشه در اصلاحات سیاسی و اقتصادی جمهوری خلق چین در ربع قرن پایانی قرن بیستم دارد و نهاد مسئول در این زمینه مطابق با قانون اساسی، «شورای دولتی» است. همچنین، اشتراکات زیادی در قوانین این دو منطقه وجود دارد؛ در هر دو منطقه، قانون‌گذار جهت حمایت از سرمایه‌گذاری خارجی، تسهیلات مختلفی را به سرمایه‌گذاران اعطا نموده و رعایت اصل «رفتار ملی پیش از تأسیس» را ضروری دانسته است. همچنین، سرمایه‌گذاران خارجی ملزم به رعایت «فهرست منفی برای سرمایه‌گذاری خارجی» شده‌اند. با این حال، تفاوت‌های مهمی نیز میان سیاست‌ها و مقررات حاکم بر این دو منطقه قابل مشاهده است. به‌عنوان مثال، قانون‌گذاران شنژن بر «جذب سرمایه‌ی خارجی» و قانون‌گذاران شانگهای بر «حفاظت از سرمایه‌گذاری خارجی» تأکید داشته‌اند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |