1- 1- دانشیار گروه حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- 2- دانشیار، مدرس گروه حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- 3- استادیار گروه حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4- 4- دانشجوی دوره دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (11445 مشاهده)
چکیده
در بسیاری از نظام های حقوقی جهان، برای تضمین وام و تسهیلات اعطایی، دو نوع از وثیقه به رسمیت شناخته شده است: وثیقه ثابت و وثیقه شناور. قسم نخست بیشتر نسبت به اموال و داراییهای مادی بدهکار تحقق می یابد و این در حالی است که گونه دوم وثیقه، قابلیت تحقق نسبت به تمام اموال و دارایی های بدهکار را دارد.
وثیقه شناور که به منظور ایجاد حق عینی نسبت به دارایی آینده بدهکار و نیز ایجاد اطمینان نسبت به باقی بودن رهن بر اموال قابل انتقال، مقرر گردیده، در ماده 9 قانون متحدالشکل تجاری آمریکا به رسمیت شناخته شده است. دقت، انسجام و جامعیت ماده مزبور، الهام بخش بسیاری از نظام های حقوقی جهان در تدوین مقررات مربوط به عقد رهن بوده است. در نظام حقوقی ایران نیز با وجود الزامات موضوع قانون مدنی درخصوص عقد رهن، در تاریخ 25/4/1386، به موجب قانون «تسهیل اعطای تسهیلات بانکی و کاهش هزینه های طرح و تسریع در اجرای طرح های تولیدی و افزایش منابع مالی و کارایی بانکها»، اخذ وثیقه از محل ارزش دارایی و عواید آتی طرح تجویز شده است. در این پژوهش، مقرره اخیر با نهاد وثیقه شناور در نظام حقوقی آمریکا مورد بررسی و تطبیق قرار میگیرد.
دریافت: 1387/12/19 | پذیرش: 1388/4/27 | انتشار: 1389/4/1