گسترش قلمرو شرط داوری از طریق رضایت مفروض
نویسندگان
1
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2
دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3
استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
داوری نهادی قراردادی است. قرارداد داوری است که تعیین میکند چه کسی میتواند در دیوان داوری خواهان یا خوانده قرار گیرد.توسعۀ شرط داوری به اشخاص ثالث معارض با ماهیت آن میباشد.مبانی گسترش قلمرو شرط داوری را با نگاه به رویۀ داوری بینالمللی و ادبیات موجود میتوان به دودسته کلی تقسیم کرد: دسته اول شامل مواردی است که با نادیده گرفتن شخصیت حقوقی شرکت مادر، سهام‌داران یا شرکتهای زیرمجموعۀ آن میتواننددردیوان داوری طرف دعوا قرار گیرند یا اینکه با نادیده گرفتن شخصیت حقوقی مستقل شرکت تحت مالکیت وکنترل شرکت مادر، شرکت مادررا خوانده قرار دهند.دردسته بعدمواردی مطرح شده که با یافتن نشانههای از رضایت شخص ثالث، میتوان قلمرو شرط داوری را بر مبنای رضایت مفروض گسترش داد. نمایندگی، استاپل و گروه قراردادها به عنوان مبانی گسترش قلمرو شرط داوری بر اساس رضایت مفروض مطرح شدهاند.
کلیدواژه‌ها
