تأملی در دعوای‌جلب شخص ثالث در حقوق ایران و قواعد آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا
نوع مقاله : پژوهشی اصیل
نویسنده
استادیارحقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده
دعوای‌جلب شخص ثالث یکی از مصادیق دعاوی طاری است که طرفین دعوا به موجب آن می‌توانند، علیه شخص ثالث اقامه دعوا کنند. هر چند قانونگذار ایران در مواد قانونی مربوط به این دعوا، شرایط اقامه دعوای مذکور را ذکر نکرده، ولی با توجه به ماده 17 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی، باید دعوای‌جلب با دعوای اصلی «مرتبط» یا «هم‌منشا» باشد تا دادگاه بتواند به آن‌ها یکجا رسیدگی نماید. نتیجه «مرتبط یا هم‌منشا بودن» دعوای‌جلب با دعوای اصلی این است که خواسته دعوای‌جلب می‌تواند متفاوت از خواسته دعوای اصلی باشد. در قواعد آیین‌دادرسی‌مدنی فدرال آمریکا سازوکارهای قانونی متفاوتی برای توام نمودن دعاوی پیشبینی نموده که سه مورد آن‌ها به نحوی شبیه مقررات جلب ثالث در حقوق ایران است که عبارتند از: الحاق (قواعد 19 و 20)، جلب ثالث (قاعده 14)، دعوای موازی (قاعده 13). مبنای مطالعه حقوق ایران است، هرچند که بررسی تطبیقی با قواعد آیین‌دادرسی فدرال آمریکا نیز انجام خواهد شد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
