دوره 26، شماره 1 - ( 1401 )                   جلد 26 شماره 1 صفحات 74-49 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Labani Motlagh M S, Sajadi S K. An analysis on the Nature of Termination without ‎Cause of Service Contracts‌ ‌in Iranian, French and ‎American law. CLR 2022; 26 (1) :49-74
URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-52900-fa.html
لبانی مطلق محمد صادق، سجادی سیدکمال. تحلیلی بر ماهیت فسخ بدون علّت قراردادهای خدماتی در حقوق ایران، فرانسه و امریکا. پژوهش‌های حقوق تطبیقی. 1401; 26 (1) :49-74

URL: http://clr.modares.ac.ir/article-20-52900-fa.html


1- استادیار حقوق خصوصی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران ، m.labbani@khatam.ac.ir
2- استادیار حقوق خصوصی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران
چکیده:   (688 مشاهده)
یکی از شروطی که در بسیاری از قراردادهای خدماتی درج می‌گردد شرط فسخ بی‌علت یا فسخ اختیاری است. از آنجا که ماده 401 قانون مدنی، شرط فسخ بدون مدت را باطل و مبطل قرارداد می‌داند، در بادی امر تصور می‌شود شرط فوق نیز در نظام حقوقی ایران با چالش مواجه است. با این‌حال شرط فوق حسب مورد در قراردادهای خدماتی مختلف از مبانی متفاوتی برخوردار است؛ در قراردادی دولتی یا اداری، مبنای آن عمل حاکمیتی است که بر اساس عرف بین‌الملل، دولت‌ها حق اعمال حق حاکمیتی خود را در کلیه قرارداد دارا هستند. ولی در قراردادهای بین اشخاص خصوصی یا قراردادهای تصدی‌گری دولت، مبنای فسخ باید در پرتو ماده فوق ارزیابی گردد. اگر قراردادهای پیمانکاری را جعاله خاص بدانیم، خاتمه قرارداد در حکم رجوع از قرارداد خواهد بود؛ در غیر این صورت باید مشمول ماه 10 قانون مدنی توصیف گردد و تبعاً مخالف قواعد آمره (ماده 401 ق.م) نباشد. مع الوصف از آنجا که مبنای بطلان قرارداد در ماده یاد شده قاعده غرر است، چنانچه با تمهیدات مقتضی غرر مرتفع شود، بایستی کلیه هزینه‌های پیمانکار (اجرت المسمی) جبران گردد.
 
متن کامل [PDF 857 kb]   (429 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: حقوق تطبیقی
دریافت: 1400/3/8 | پذیرش: 1401/7/20 | انتشار: 1401/8/5

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.